Angst en verlatingsangst bij baby: wat te doen?
Geschreven door: Loris Vitry (coach en yogaleraar)
Gevalideerd door: Cathy Maillot (osteopaat)
Waarschuwing : als u medische vragen of opmerkingen heeft, neem dan contact op met uw arts. Ook al zijn de artikelen op deze site gebaseerd op wetenschappelijke studies, ze vervangen geen professioneel medisch advies, diagnose of behandeling.
Tranen en woede “tot ziens” komen vaak voor tijdens de vroege jaren van een kind.
Rond de eerste verjaardag ontwikkelen veel kinderen verlatingsangst en worden ze boos als een ouder ze bij iemand anders probeert achter te laten.
Hoewel verlatingsangst een normaal onderdeel is van de ontwikkeling van een kind, kan het verontrustend zijn.
Begrijpen wat uw kind doormaakt en enkele coping-strategieën voorbereiden, kunnen u beiden helpen het hoofd te bieden.
Over verlatingsangst
Baby’s passen zich vrij goed aan op babysitters of iemand anders die voor hen zorgt.
Ouders zullen waarschijnlijk meer bang zijn om gescheiden te worden van hun kroost dan baby’s zelf.
Zolang aan hun behoeften wordt voldaan, passen de meeste baby’s jonger dan 6 maanden zich gemakkelijk aan andere mensen aan.
Tussen 4 en 7 maanden ontwikkelen baby’s een gevoel van “objectbestendigheid”.
Ze beseffen dat dingen en mensen bestaan, zelfs als ze uit het zicht zijn.
Ze leren ook dat als ze hun moeder of vader niet kunnen zien, dit betekent dat ze weg zijn.
Ze begrijpen het concept van tijd niet, dus ze weten niet dat mama terug zal komen, en daarom kan ze van streek zijn door haar afwezigheid.
Of moeder nu in de keuken, in de kamer ernaast of op kantoor is, hetzelfde geldt voor de baby, die zal huilen totdat ze weer bij haar is.
Wanneer begint verlatingsangst en hoe lang duurt het?
Baby’s van 8 maanden tot 1 jaar groeien uit tot meer zelfstandige peuters, maar ze zijn nog onzekerder over hun scheiding van de ouder, aangezien dit meestal het geval is wanneer verlatingsangst ontstaat.
Ze zullen daarom geïrriteerd en overstuur raken als een ouder probeert te vertrekken.
Of je nu een paar seconden naar de volgende kamer moet gaan, je kind ’s avonds bij een oppas achter moet laten, of hem naar de kinderopvang moet brengen, ze kunnen reageren door te huilen, je aan je vast te klampen of je te verzetten tegen anderen.
De timing van verlatingsangst kan variëren.
Sommigen zullen het later ervaren, tussen 18 maanden en 2,5 jaar.
Anderen zullen het nooit leven.
De triggers voor gevoelens van angst die verband houden met de scheiding van een ouder zijn vaak triviale situaties, zoals: de stress van het leven, een nieuwe oppas, een nieuwe broer of zus, een verhuizing of spanningen thuis.
Wat betreft de duur, deze varieert afhankelijk van het kind en de reactie van de ouder.
In sommige gevallen duurt het tot de basisschool.
Scheiding, een tijdelijk “afscheid”
Onthoud dat deze fase slechts vluchtig is.
De angst voor scheiding zorgt ervoor dat verschillende emoties worden gevoeld.
Het is fijn om te voelen dat uw kind net zo aan u gehecht is als u aan hen.
Maar u kunt zich ook schuldig voelen over het nemen van tijd voor uzelf, het verlaten of aan het werk gaan, en u kunt zich overweldigd voelen door de hoeveelheid aandacht die uw kind van u lijkt te willen.
Toch is dit een goed teken dat er tussen jullie gezonde hechtingsbanden zijn ontstaan.
Uw kind zal zich uiteindelijk herinneren dat u altijd terugkomt nadat u weg bent gegaan, en dit zal hem voldoende troosten terwijl u weg bent.
Dit geeft hem ook de mogelijkheid om adaptieve en onafhankelijke capaciteiten te ontwikkelen.
Oplossing: hoe kunt u uw baby helpen?
Hier zijn enkele tips die u en uw baby door deze moeilijke fase zullen helpen:
Timing is essentieel
Begin met kinderopvang of crèche met een onbekende persoon als uw kind 8 maanden tot 1 jaar oud is, wanneer verlatingsangst voor het eerst verschijnt.
Vermijd ook om weg te gaan als u moe, hongerig of rusteloos bent.
Plan indien mogelijk om te vertrekken na dutjes en maaltijden.
Trein
Oefen om van elkaar gescheiden te zijn en introduceer langzaam nieuwe mensen en plaatsen.
Als je van plan bent je kind achter te laten bij een geliefde of een nieuwe babysitter, nodig die persoon dan van tevoren uit, zodat hij of zij tijd met je baby kan doorbrengen terwijl jij in dezelfde kamer bent.
Als uw kind op een nieuwe kinderdagverblijf of kleuterschool begint, breng dan een paar samen bezoeken voordat u aan een voltijds schema begint.
Laat uw kind dan voor korte tijd bij een oppas om eraan te wennen dat u niet bij u weg bent.
Wees kalm en consistent
Creëer een exitritueel waarin je een aangenaam, liefdevol en vastberaden afscheid neemt.
Blijf kalm en stel ze gerust door ze te vertellen wanneer en wanneer je terugkomt, gebruikmakend van concepten die de kinderen begrijpen (zoals na de lunch).
Geef haar je onverdeelde aandacht als je afscheid neemt, wees oprecht en loop echt weg met het risico de dingen erger te maken.
Houd je aan je beloften
Kom zeker terug als je het beloofd hebt.
Dit is essentieel, want zo ontwikkelt uw kind vertrouwen in u.
Als je de verzorger bent van het kind van iemand anders, probeer hem dan af te leiden met een activiteit, speelgoed, liedjes, spelletjes of iets anders dat leuk is, totdat ze kalmeren.
Noem vooral zijn moeder of vader niet, maar praat op een eenvoudige en directe manier met hem.
Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: “Mama en papa komen terug zodra ze klaar zijn met eten, laten we gaan spelen met het speelgoed.”
Pas op voor alarmerende symptomen
Als verlatingsangst aanhoudt tot de lagere school of daarna en de dagelijkse activiteiten verstoort, neem dan contact op met uw arts.
Het kan een zeldzame maar ernstigere aandoening zijn die bekend staat als separatieangststoornis.
Kinderen met deze ziekte zijn bang dat ze zullen worden verloren of achtergelaten door dierbaren en zijn er vaak van overtuigd dat er iets ergs met hen gaat gebeuren.
Het gaat vergezeld van bepaalde tekens, waaronder:
- Panieksymptomen: misselijkheid, braken of kortademigheid, paniekaanvallen voordat een ouder vertrekt;
- Nachtmerries over scheiding;
- Angst om alleen te slapen (hoewel dit ook vaak voorkomt bij kinderen zonder tekenen van ziekte);
- De buitensporige bezorgdheid om te verdwalen, ontvoerd te worden of naar plaatsen te gaan zonder ouders.
Hoe moeilijk het ook kan zijn om een kind voor u te laten huilen en huilen, het is belangrijk om erop te vertrouwen dat de verzorger in staat is om met deze situatie om te gaan.
Vertrouw echter op uw instincten: als uw kind weigert naar een bepaalde oppas of een bepaalde dagopvang te gaan of overdreven tekenen van stress vertoont, weet dan dat er een voogdijprobleem kan zijn.
Lees verder:
Stress en vliegangst: hoe kunt u uw fobie genezen?
